Ελληνοαμερικανοί Εστιάτορες και “Αμερικανικό Όνειρο”
Posted by estiator at 15 April, at 22 : 35 PM Print
Στην τηλεοπτική εκπομπή του Alpha, “ΑΥΤΟΨΙΑ” του Αντώνη Σρόιτερ
Της Ελένης Μαυριά
Στη διαρκή ιστορία της κατάκτησης του “Αμερικάνικου Ονείρου”, όπως καθόλου δεν λείπουν οι Ελληνοαμερικανοί από τον κατάλογο των Εστιατόρων Επιχειρηματιών, έτσι δεν λείπουν κι από την επιλογή της λίστας του Αντώνη Σρόιτερ, για την πασίγνωστη και μακρόχρονη εκπομπή του “Αυτοψία”, στον τηλεοπτικό σταθμό “Alpha”, που παρουσίασε με θέμα “Ελληνοαμερικανοί και Αμερικάνικο Όνειρο”, στις 12/2/2025 στο απανταχού ελληνικό κοινό και μέσω του “YouTube” – και άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Στην ανάπτυξη των συνεντεύξεων με το δημιουργικό του ερωτηματολόγιο, ο βραβευμένος τηλεοπτικός δημοσιογράφος Αντώνης Σρόιτερ άντλησε από τους επιτυχημένους επιχειρηματίες, πασίγνωστους στη Νέα Υόρκη, στην Αμερική, στην Ελλάδα αλλά και παντού στον κόσμο της γαστρονομίας, απαντήσεις για την προσωπική οικογενειακή ζωή τους στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, στην Ελλάδα, το συνδετικό κρίκο με την Αμερική, ιδιαίτερα με τη Νέα Υόρκη, το κρίσιμο για την πορεία τους ξεκίνημα, πώς συνέχισαν και που έφτασαν. Για να του εξομολογηθούν, στο τέλος της συνομιλίας τους, την αξεπέραστη αγάπη τους για την Ελλάδα, ωστόσο περισσότερο νοσταλγική και πάντα μια παντοτινή αγάπη για το καλοκαίρι.
Δείτε λοιπόν και ταξιδέψτε μαζί με τον Φάνη Τσιαμτσούρη, τον Δημήτρη Πετρίδη, τον Μάικ Αγγελιάδη, τον Κώστα Σπηλιάδη και τον Γιάννη Σωτηρόπουλο. Τους επιχειρηματίες που έφτιαξαν το λαμπερό τους όνειρο στην καθημερινή Εστίαση και στην προηγμένη Γαστρονομία, ειδικότερα στη μέκκα τους, στη Νέα Υόρκη, μα και αλλού στις ΗΠΑ και στον κόσμο, καθώς συνομιλούν με τον Αντώνη Σρόιτερ, συναντώντας τους στο φυσικό χώρο του καθενός.
ΦΑΝΗΣ ΤΣΙΑΜΤΣΟΥΡΗΣ
Η παρουσίαση αρχίζει με τον κ. Φάνη Τσιαμτσούρη, ιδιοκτήτη των νεουορκέζικων “Metro Diner”. Πρόκειται για “εικόνα/icon” σύγχρονης “Diner” του Μανχάταν και για “εικόνα/icon” μετανάστη Ευρυτάνων, που από τη φτώχεια τους οδηγήθηκαν στην Αμερική και πέτυχαν, ιδιαίτερα στα εστιατόρια, ως πρώτη γενιά. Η χαρακτηριστική περίπτωση του κου Τσιαμτσούρη είναι ότι… ξαναβαφτίστηκε στο κόσμο των εστιατορίων της Νέας Υόρκης ως ένα δωδεκάχρονο αγόρι, που στα έντεκα του μετανάστευσε με την οικογένειά του από την φτωχή τότε Ευρυτανία, με πρόσκληση θείου του, από την οικογένεια της μητέρας του. Δεν είχε να προσφέρει τίποτα ο τόπος μας, λέει ο κ. Τσιαμτσούρης και περιγράφει εικόνες της ζωής του ως παιδί που ζούσε με την οικογένειά του φτωχικά αλλά που έπαιζε κιόλας, μέσα από το ελάχιστο υπάρχον και από το ό,τι άλλο θα μπορούσε να προσφέρει αυτό το ελάχιστο. Ακόμη και η «κύστη» από τη χριστουγεννιάτικη …θυσία του γουρουνιού της …”φάρμας” της οικογένειας που θα γινόταν η μπάλα του για τρεις μήνες… Η αφοσιωμένη εργασία του αγοριού στη Νέα Υόρκη εκτιμήθηκε από τους πελάτες, και με τα φιλοδωρήματά τους στο εστιατόριο όπου δούλευε βοήθησαν να ξεπερνάει, συχνά, το μισθό του πατέρα του. Κι έτσι αρχίζει η ιστορία του κ. Τσιαμτσούρη που με σκληρή δουλειά, υπομονή, αφοσίωση, επιμονή αλλά και όραμα, περνώντας κι από την μικρής διάρκειας συνεργασία με συνεταίρους, πάλι σε εστιατόριο, έφτιαξε την πρώτη του “Metro Diner”. Σήμερα θα είχε τέσσερις αν δεν έκλεινε μία από αυτές με το ξέσπασμα του κορονοϊού.
Έκανε οικογένεια με σύζυγο “από τον τόπο του”. “Πέτυχες…” τον επαινεί ο Σρόιτερ, γευματίζοντας μαζί του στη Metro του κοντά στο Columbia University, στην Upper West Side. Κι η απάντησή του: “ότι έχω κάνει το έχω κάνει μόνος μου…”. Όπως μαζί με τα μαγαζιά του έκανε τα σπίτια του: στον τόπο του, το Καρπενήσι, στην Αθήνα (Γλυφάδα) και το εξοχικό του στη Μύκονο. Για να τον κρατούν κοντά στην Ελλάδα, την Ελλάδα που είμαι “Εγώ”, λέει ο κ. Τσιαμτσούρης γεμάτος συγκίνηση στον Σρόιτερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ
Ακολουθεί ο κ. Δημήτρης Πετρίδης, η “εισβολή” του ελληνικού γύρου στο Queens και στις περιοχές του, σταδιακά από το 2005 και στις μέρες μας, με τα “Greek Gyro”. Από τις Σέρρες, μετανάστευσε στην Αμερική και στη Νέα Υόρκη που γνώριζε από τις τηλεοπτικές σειρές “Τόλμη και Γοητεία” και “Ντιουκς”. Τζαμάς και αλουμινάς κατ’ αρχήν, με αυτοσχέδια καντίνα πρωινού “καφέ και donuts” στη συνέχεια, “φτάνει” να φτιάξει το 2005 το πρώτο του “Greek Gyro” εστιατόριο στην Northern Blvd, στη γειτονιά του Ναού του Αγίου Νικολάου. Εδώ ακριβώς, περισσότερο “χορτασμένος” από τη δουλειά που πάτησε στη ζωή του αλλά και περήφανος, ξεναγεί τον Σρόιτερ: επί τω έργω, κόβοντας τον γύρο, του παρουσιάζει την υψηλή τεχνολογία και τα εργαλεία του, τις “χειροποίητες” συνταγές του, την πρωτοτυπία του. Και την καινοτομία του να… ακούσει και την προτίμηση των Αμερικανών και να τους προσφέρει πρώτος τη μίξη κρεάτων μοσχαριού και αρνιού. Και βέβαια θα του κάνει το τραπέζι. Με γύρο χοιρινό όπως… παράγγειλε ο Σρόιτερ. Περήφανα θα του πει πως όλα τα προϊόντα που συνοδεύουν το μενού των “Gyro World” έρχονται από την Ελλάδα και “μόνο από Ελλάδα”: φέτα, ελιές… ακόμα και αναψυκτικά. Και χαλούμι από την Κύπρο.
Στο όνειρο της πλειοψηφίας των Ελληνοαμερικανών να πετύχουν προϋπόθεση είναι και η τήρηση μα και “το θέλω” της παράδοσης να κάνουν οικογένεια. Κι ο Πετρίδης δεν είναι εξαίρεση και χαίρεται να μιλάει για τους γιους του, απόφοιτοι του Ελληνοαμερικανικού Σχολείου του Αγίου Νικολάου, Φλάσινγκ, ενήλικες πλέον και επιχειρηματίες με δικές τους επιλογές και με τη δική τους οικογένεια και μάλιστα με Ελληνίδες συζύγους. Ενήλικοι πλέον και επιχειρηματίες με δικές τους επιλογές και με τη δική τους οικογένεια και μάλιστα με Ελληνίδες συζύγους.
ΜΑΪΚ ΑΓΓΕΛΙΑΔΗΣ
Οι τόνοι πέφτουν, γίνονται πιο ήσυχοι, μιλώντας στη συνέχεια με τον κ. Μάικ Αγγελιάδη, καθώς ο ίδιος λέει πως “είμαι χαμηλών τόνων”, αποφεύγοντας τον έπαινο του Σρόιτερ στο πρόσωπό του ως σύνολο καταξιωμένων “τίτλων” του, αυτών του μεγάλου κατασκευαστή και του επιτυχημένου επιχειρηματία ξενοδοχείων και εστιατορίων. Ωστόσο θα πει ο ίδιος πώς “χαίρομαι” για όλα αυτά και σαφώς καμαρώνει για τα έργα του.
Υπάρχει μια περισσότερο νοσταλγική και για τον τόπο του κ. Μάικ Αγγελιάδη, τη Σύμη των Σφουγγαράδων και για τα πρώτα του βήματα και τις χειρονακτικές εργασίες του στη Νέα Υόρκη. Ο σημερινός και από πολλά χρόνια πριν επιτυχημένος ιδιοκτήτης ακόμη και των εστιατορίων “Kyma” στο Μανχάταν και στο Ρόζλυν του Λονγκ Άιλαντ, φαίνεται να ξαναζεί τα παιδικά του χρόνια στη Σύμη μιλώντας με τον Σρόιτερ. Τον φέρνει στη Σύμη των επτά χιλιάδων περίπου κατοίκων, πριν από το ‘60, του γνωρίζει τον μαραγκό πατέρα του να φτιάχνει μικροέπιπλα, και την αδελφή του που, δυστυχώς, πάσχει από πολιομυελίτιδα κι υποφέρει η μικρούλα τις συνέπειες. Μέσα από αυτό το περιβάλλον θα έρθει στη Νέα Υόρκη το 1960. Και θα κάνει ένα σωρό δουλειές, χειρονακτικές, θα φορτώσει… παγωμένος από τα ψυγεία παγωτά, θα γεμίσει πλαστικά παγούρια με λάδι που έρχεται από την Ελλάδα, θα βάψει σκάφη. Αυτά τα πρώτα μεροκάματα που μετράει και με 87 cents την ώρα θα τον οδηγήσουν στο δικό του μεγάλο δρόμο.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΗΛΙΑΔΗΣ
Γνωρίστε τον κ. Κώστα Σπηλιάδη, το μάγειρα που έγινε αυτοκράτορας της ελληνικής Γαστρονομίας, συνεχίζει ο Σρόιτερ! Μα ποιός δεν ξέρει τον “πολιτιστικό” πρεσβευτή στη γαστρονομία της Νέας Υόρκης με τα εστιατόρια “Μύλος” και το ταξίδι της σε όλο τον κόσμο! Με πλου από το Μόντρεαλ και τη Νέα Υόρκη!
Την πόλη που με τα θηρία της τον τρόμαξε και τον έκανε να κλάψει-“δεν ντρέπομαι να πω”- αφηγείται στον Σρόιτερ, όταν, τελειόφοιτος Γυμνασίου πρωτοήρθε από την Πάτρα στη Νέα Υόρκη με φοιτητική βίζα, για να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης δημοσιογραφία. “Μα δε φταίει η πόλη”, συνεχίζει. Και με πλήρες το “γνώθι σε αυτόν”, εξομολογείται πως “φταίει η ανικανότητά μου να δαμάσω το θηρίο έτσι ξένος και μόνος που ένιωθα. Με τρόμαξε… δεν άντεξα… άλλη εικόνα είχα για αυτή από κινηματογραφικά έργα, κι άλλο αυτό που έβλεπα ο ίδιος μέσα από την απόλυτη μοναξιά “σε ένα δωμάτιο δύο επί δύο.”
Σε ένα τέτοιο μικρό χώρο, ωστόσο επαγγελματικό, ξεκίνησε το όνειρό του: να φέρει την πάντα σύγχρονη Ελλάδα στο Μόντρεαλ μέσα από τη μουσική και την μπουάτ του. Ένα πιάνο, μια κιθάρα, ένα μπουζούκι… Και στη συνέχεια να ανοίξει το πρώτο του εστιατόριο, το πρώτο του “Milos” ακριβώς στον πάνω όροφο της μπουάτ.
Κι από εκεί αρχίζει … η φτερωτή των “Milos”: με συνταγές και μάλιστα τηλεφωνικά καθ’ υπαγόρευση από τη μητέρα του και την αδελφή του για να συνεχίσει με το άνοιγμα δύο ακόμη “Milos” στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια να ανοίξει κι άλλα στο Λος ‘Αντζελες, στην Αθήνα, στο Λονδίνο, στη Σιγκαπούρη, στο Μεξικό και στο Ντουμπάι.
Κι αν η κλασική σχολή της επιτυχίας είναι το “go by the book” της μεταξύ των οδηγιών της και το “κάνε αυτό που σου λέει η αγορά”, ο Σπηλιάδης προτάσσει το τι εσύ και δικό σου μπορείς να δείξεις στην αγορά και με αυτό να την κερδίσεις! Γιατί πιστεύεις, γιατί έχεις πάθος γι’ αυτό! Κι είναι αυτό που έκανε πριν 45 χρόνια και που συνεχίζει και σήμερα να το κάνει. Και το απολαμβάνει μέσα στην πλήρη ωριμότητά του ο ίδιος και με την οικογένειά του στο Μόντρεαλ. Όπως και με τα επαγγελματικά του ταξίδια. Αλλά και με τα Κύθηρα! Που μοιάζει να λέει όταν μιλάει γι’ αυτά πως είναι … η Ιθάκη του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
Μα αν θέλετε να δείτε πώς ένα όνειρο που θυμίζει “american dream” μπορεί να πραγματοποιηθεί ξεκινώντας από μια οικονομική κρίση – αυτή της Ελλάδας του 2010, γνωρίστε τον νεώτερης γενιάς μα από μικρό επιχειρηματία Γιάννη Σωτηρόπουλο.
Πετυχημένος στην Αθήνα, την… πριν και μετά την “Αθήνα του 2004” – βλέπετε περίοδο Ολυμπιακών Αγώνων, με το συνέταιρό του (Παλιούρα), με μαγαζιά του Κέντρου, της Παραλίας και με μια ανάσα πτήση της Μυκόνου, αφήνει το όνειρό του και την αγάπη του για την Αμερική να κοιμάται, ώσπου η κρίση να ταράξει το υψηλό κατά τα άλλα ηθικό του κι ως ένας σύγχρονος “Αργοναύτης” επιχειρηματίας να ξεκινήσει το ταξίδι του στο Μαϊάμι όπου θα φτιάξει ο ίδιος το δικό του “χρυσόμαλλο δέρας”. Το λένε “Crema Gourmet Espresso Bar”. Δεν έγινε αμέσως. Ταξίδεψε αρκετές φορές για να βρει και να χτίσει το στοιχείο που ονειρεύτηκε στο Μαϊάμι, συνεργαζόμενος στην αρχή με τον συνέταιρό του.
Εδώ ο επιχειρηματίας θα ακούσει την αγορά να του λέει πως δεν πουλάει η “πρωτοτυπία” για το Μαϊάμι που είναι οπουδήποτε αλλού “σπανακόπιττα”-”τυρόπιττα” ίσον με επιτυχία. Ούτε ο φραπέ. Εδώ ο Σωτηρόπουλος θα ακούσει αυτό που θέλει ο Αμερικανός κι αυτό που θέλει είναι το κλασικό πρωινό του, αρχίζοντας με τα αυγά και όλα εκείνα που προσφέρονται στο αμερικάνικο πρωινό. Μα μέσα από αυτά θα αρχίσει σιγά-σιγά να βάζει και άλλα προς το ελληνικότερο προϊόντα. Και βέβαια έτσι θα τους γνωρίσει τον freddo cappuccino. Που θα το αγαπήσουν. Όπως αγαπά αυτός αυτό ακριβώς που κάνει. Και αυτό συνιστά σε κάθε νέο που θέλει να πάει μπροστά. “Να κάνεις αυτό που αγαπάς, να κάνεις focus σ’ αυτό και μόνο σ’ αυτό και να μην τα παρατάς.” Αυτή είναι η συμβουλή του. Με σχέδια για exclusive ελληνικό εστιατόριο ή και μαγαζιά με άποψη “πριβέ” στο μέλλον, καθώς τώρα όλο το “focus στο Crema”, περισσότερο “όνειρό” του γίνεται η πιο κοντινή στο Μαϊάμι, Καραϊβική, παρά η επιστροφή του, χωρίς όμως να λέει ποτέ, στην Ελλάδα.
*Ο Γιάννης Σωτηρόπουλος συναντήθηκε με τον Αντώνη Σρόιτερ στη Νέα Υόρκη για τις ανάγκες της συνέντευξης.
