Η Κοντέσα του Ιονίου – ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
Posted by estiator at 26 November, at 00 : 18 AM Print
■ Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης
Διαβάζοντας τον τίτλο αυτών των σελίδων ο νους σας οπω σδή ποτε θα τρέξει σε κάποιο από τα αθάνατα μυθι στορήματα του μεγάλου Ζακυνθινού λογοτέχνη Γρη γόρη Ξενόπουλου. Πι θανόν να φα ντα στείτε κάποια αρχό ντισσα των νη σιών, τυλιγμένη σε κάποιο κρινολίνο να χορεύει στα σαλόνια πα λατιών. Κι΄ ακόμη ίσως αναζητήσετε κάποια γυναίκα εξαίσιας ομορφιάς, να περιπλανάται μέσα στα καντούνια των νησιών του Ιονίου. Κάποια αιθέ ρια ύπαρξη τυλιγμένη σε κάποιο παρα μυ θένιο μυστήριο, που για χρόνια ο ίσκιος της τριγυρνάει πάνω στα νησιά κι ανάβει φωτιές για έρωτες τρελούς.
Φίλοι μου προσέξτε. Ίσως βια στή κα τε. Στον πολιτισμό κάθε χώρας, κάθε τόπου, ξέχωρα από την ιστορία, τα γράμματα και τις τέχνες, οπωσδήποτε παίζουν κάποιο ρόλο και τα προϊόντα που παράγει ο τόπος αυτός. Έτσι στον πολιτισμό της Κεφαλονιάς ανα μφι σβ ή τητα έναν πρωτεύοντα ρόλο έχει παίξει και η Κοντέσα του νησιού. Η χι λιοτραγουδημένη ρομπόλα. Το υπέ ροχο αυτό κρασί, που όποιος το έχει δοκιμάσει δεν μπορεί να το ξεχάσει ποτέ του. Το κρασί που είναι άρρηκτα δεμένο με την ιστορία του νησιού. Το κρασί, που μετά από τον Άγιο Γεράσιμο είναι αυτό που κλείνει μέσα στην ψυχή του ο κάθε Κε φαλλονίτης.
Άγιε μου Γεράσιμε και Άγιε μου Νι κόλα κάντε πάλι το θάμα σας να ξανά πιώ ρομπόλα.
Ήταν η προσευχή του κάθε Κε φα λ λονίτη ναυτικού σε κάποιες δύ σκ ολες ώρες τρικυμίας. Αλλά και ο με γάλος Ληξουριώτης σατυρικός ποιη τής Ανδρέας Λασκαράτος στο έργο του “Το Ληξούρι εις τους – εννοεί τους χρόνους – 1836” γράφει: Τάξτε και πέτε πως εγώ τα είπα όλα. Και συμπάθιο, αλλά είμ΄ από ρο μπόλα.
Ακόμη να πούμε ότι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στα χρόνια του Καβάφη, υπήρχε ένα ταβερνάκι που σύχναζε ο μεγάλος ποιητής μας και που το όνο μά του ήταν Ταβέρνα η Ρομπόλα. Πι θα νότατα ο ιδιοκτήτης του θα ήταν κάποιος Κεφαλλονίτης, από αυτούς που φυτρώνουν σε όλα τα σημεία της γης.
Στοιχεί του πολιτισμού της Κε φα λονιάς λοιπόν η ρομπόλα, είναι επόμενο να είναι δεμένη με την ιστορία του νησιού και να έχει και αυτή τις ρίζες της στα πολύ παλιά χρόνια.
Ο μύθος και η ιστορία φαίνεται να μαλώνουν για τις ρίζες της σπάνιας αυτής ποικιλίας. Την ρομπόλα της μυθολογίας μας φαίνεται να την κουβαλά στις πλάτες του – ποιός άλλος; – ο Θεός του κρασιού, της μέθης, της τρέλας και της ξένοιαστης ζωής, ο ένας και μοναδικός Διόνυσος ή Βάκχος. Ο Βάκχος, ο οποίος περιπλανώμενος από τόπο σε τόπο δίδασκε στους ανθρώπους την κα λλιέργεια της αμπέλου και παράλληλα διοργάνωνε ξέφρενες γιορτές. Ένα από αυτά τα κλήματα του Βάκχου φέρνει στην Αθήνα η Αριάδνη, μετά από την δολοφονία του Μινώταυρου και ο Αθηναίος ήρωας, ο Θησέας το φυτεύει στην Αττική γη.
Μετά από χρόνια, ο γιός του Ερμή και της Έρσης, ο Κέφαλος, διωγμένος από τους Θεούς φεύγει από την Αθήνα και μετά από πολλές περιπλανήσεις καταφεύγει στην Αθηναία Γη, την ση μερινή Κεφαλονιά, αποικία της πατρίδας του, η οποία βρισκόταν στη μέση του μεγάλου πελάγους. Μόλις ο Κέφαλος πάτησε το πόδι του στην στεριά, κά ρφωσε στη γη το κλίμα που είχε φέρει μα ζί του για να του θυμίζει τον τόπο του.
Με το πέρασμα των χρόνων η Αθηναία Γης έγινε Θηναία για να καταλήξει στην σημερινή Θηνιά, ενώ το νησί πήρε το όνομά του και λέγεται Κεφαλονιά.
Τρεις γενιές μετά την εγκατάσταση του Κέφαλου στο νησί γεννιέται ο εγ γονός του ο Λαέρτης, πατέρας του πο λυμήχανου βασιλιά της Ιθάκης, του Οδ υσσέα. Τη εποχή εκείνη το κρασί απο τελεί ένα πανάκριβο και σπουδαίο δώρο για να δημιουργήσει κανείς και νούργιους δεσμούς, καινούργιες φιλίες. Οι ήρωες των ομηρικών χρόνων πίνουν το κρασί που παράγεται στην Κε φαλονιά. Αλλά και ο Οδυσσέας κατάφερε να πα ραπλανήσει τον Κύκλωπα Πολύφημο και να διαφύγει δίνοντάς του να πιει τον Μαρώνειο οίνο.
Το μικρό κλήμα που φύτεψε ο Κέ φαλος λοιπόν, κυρίευσε όλο το νησί. Τα σταφύλια σε χρώματα λευκά, κόκκινα, κίτρινα, μαύρα, δίνουν τα εξαίρετα κρα σιά, μοσχάτο, βαστιλίδι, θηνιάτικο. Όμως πάνω απ΄ όλα δίνουν το κρασί των Θεών που έχει το όνομα ρομπόλα.
Μια άλλη εκδοχή θέλει την ρομπόλα να είναι ιταλικής προέλευσης που έφτασε στην Κεφαλονιά το 1540 με τους Ενετούς κατακτητές. Μάλιστα οι Ιταλοί αποκαλούν την ρομπόλα κρασί της πέ τρας “vino du sasso” ακριβώς επειδή ευδοκιμεί σε πετρώδη εδάφη.
Οι καρποί της ρομπόλας με το λευκό άρωμα, το ακριβό χρυσαφί χρώμα της και τη φρουτώδη γεύση της, δίκαια έχει πάρει τον τίτλο νέκταρ των Αθανάτων.
Λέγεται ότι το όνομά της η ρομπόλα το οφείλει στο σχήμα του καρπού της που μοιάζει με τον γεωμετρικό ρόμβο. Μάλιστα στο γεωμετρικό αυτό σχήμα τα παλιά χρόνια απέδιδαν μαγικές ιδιό τητες, όπως την ρέμβη, τη ζάλη, που προκαλεί η οινοποσία.
Το κλήμα της ρομπόλας προκειμένου να ευδοκιμήσει απαιτεί έδαφος πε τρώ δες, δροσερό και με πολύ ήλιο. Σαν τέτοιο έδαφος έχουν χαρακτηριστεί οι ορεινές περιοχές του νησιού και ιδιαί τερα το οροπέδιο των Ομαλών.
Η ρομπόλα είναι ένα κρασί που πί νε ται ευχάριστα. Είναι δροσιστικό και χα ρακτηρίζεται από το έντονο άρ ω μά της. Συνδυάζεται τέλεια με ψά ρια και θαλασσινά. Όμως και στην κε φα λλ ονίτικη μαγειρική θα συ να ντήσουμε την ρομπόλα να είναι απαραίτητη στην παρασκευή φαγητών. Ονομαστά είναι τα “ψάρια μεθυσμένα με ρομπόλα.” Μεζές καταπληκτικός.
Η ρομπόλα έχει καταφέρει να επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας και να προστατεύεται αυστηρά με ΟΠΑΠ (Όνομα Προέλευσης Ανώτερης Ποιότητας)
Οι κεφαλλονίτικοι σύλλογοι της Αμε ρικής τιμούν ιδιαίτερα το υπέροχο αυτό προϊόν του νησιού τους. Έχουν γράψει ιστορία οι γιορτές που διοργανώνουν, ιδίως την χειμερινή περίοδο όπου μαζί με το τοπικό τους φαγητό, τη βραστή γίδα, η ρομπόλα ρέει άφθονη και το κέφι κρατάει μέχρι τις πρωινές ώρες.
Ρομπόλα λοιπόν. Το κρασί των Θεών και των Αθανάτων. Δοκιμάστε την και … τα ξαναλέμε.
