Από τον Συντάκτη
Posted by estiator at 11 June, at 06 : 21 AM Print
Το ενδιαφέρον τού Παναγιώτη Μακριά για τα κοινά αποτελεί το κληροδότημά του
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ του περιοδικού «Εστιάτωρ» πληροφορεί τους αναγνώστες του μετά λύπης για την εκδημία του ιδρυτή, αρχισυντάκτη και εκδότη του περιοδικού, Παναγιώτη Μακριά, στις 19 Απριλίου. Ο αείμνηστος υπήρξε σταθερός υπέρμαχος των συμφερόντων της ομογένειας και διέθετε ένα μοναδικό όραμα, την ίδρυση του πρώτου και μοναδικού εντύπου στην υπηρεσία των ομογενών εστιατόρων, το οποίο εκδίδει από το 1988, μετά από μια μακρά και καταξιωμένη σταδιοδρομία ως δημοσιογράφος.
Ο Παναγιώτης Μακριάς γεννήθηκε στη Χίο το 1932, γιος Μικρασιατών προσφύγων. Την πρώτη επαγγελματική επαφή του με τον τύπο απέκτησε στη γενέτειρά του, εργαζόμενος για τα περιοδικά «Πρόοδος» και «Χιακός Λαός». Σπούδασε στην Αθήνα, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου απέκτησε πτυχίο στις Πολιτικές Επιστήμες και τα Οικονομικά, ενώ παράλληλα δημοσιογραφούσε στις εφημερίδες «Αθηναϊκή» και «Εμπρός» και επιμελείτο την μηνιαία εφημερίδα «Χιακή». Διετέλεσε διευθυντής του γραφείου Τύπου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού από το 1955 έως το 1957. Όταν ολοκλήρωσε τη θητεία του στο ναυτικό, χρημάτισε αρχισυντάκτης της «Ναυτιλιακής», ενός περιοδικού που εστιάζεται στον χώρο της εμπορικής ναυτιλίας, έως το 1960, όταν μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη.
Το 1963 διορίστηκε αρχισυντάκτης της ημερήσιας ομογενειακής εφημερίδας «Εθνικός Κήρυξ», η οποία εδρεύει στη Νέα Υόρκη, παραμένοντας στη θέση αυτή για 16 χρόνια. Με τη συνταξιοδότηση του εκδότη της εφημερίδας Μπάμπη Μαρκέτου το 1979, ο αείμνηστος αποχώρησε από το δημοσιογραφικό σχήμα της εφημερίδας και ανέλαβε την έκδοση του ιστορικού ομογενειακού περιοδικού «Νέα Υόρκη», το οποίο, στη συνέχεια, έκανε δίγλωσσο και μετονόμασε σε «Ελληνοαμερικανική Επιθεώρηση». Το 1988 ίδρυσε το περιοδικό «Εστιάτωρ», εκδίδοντας τα δύο περιοδικά παράλληλα. Ο ιδρυτής του περιοδικού μας αφιέρωσε τα τελευταία 32 χρόνια στην προβολή των εστιατόρων μέσω του σελίδων μας, λειτουργώντας ως κεφάλαιο για τον κλάδο της εστίασης και προσφέροντας πολύτιμες πληροφορίες και αναγνωρίζοντας πρόσωπα και εταιρείες που αποτελούν κινητήριες δυνάμεις στον χώρο. To Estiator διοργάνωσε συμπόσια και εκδηλώσεις δικτύωσης, μεταξύ των οποίων περιλαμβανόταν κρουαζιέρες και εξορμήσεις στην Καραϊβική, που βοήθησαν εστιάτορες ανά την Αμερική να αναπτύξουν σχέσεις μέσα σε προσφιλή ατμόσφαιρα.
Ο αείμνηστος είχε δύο κόρες μαζί με τη σύζυγό του Κατερίνα, η οποία εξεδήμησε έξι χρόνια νωρίτερα, το 2013. Την μεγαλύτερη κόρη του Στέφανι Μακριά, η οποία εργάζεται επαγγελματικά στον χώρο των περιοδικών επί 30 χρόνια και θα συνεχίσει την αποστολή του πατέρα της ως εκδότρια του «Estiator». Και την δεύτερη κόρη του Όλγα Μπέρτον, που με τον σύζυγό της Κρεγκ απόκτησαν δυο παιδιά, την Κατερίνα και Ουίλιαμ.
Η ενασχόληση του με τον «Εστιάτορα» κράτησε την καρδιά του αείμνηστου νεανική εις τας δυσμάς του βίου του. Εργαζόταν με αφοσίωση επάνω στο περιοδικό αυτό από την νοσοκομειακή κλίνη έως τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Προ έξι μηνών, η κόρη του Στέφανι μετακόμισε για να βρίσκεται κοντά του, στο σπίτι του στη νότια Φλόριδα, μαθητεύοντας παρά τους πόδας του καθώς προετοιμαζόταν να αναλάβει ως διάδοχός του. Τα 30 χρόνια προϋπηρεσίας που διαθέτει στον χώρο των περιοδικών και τα γονίδια του πατέρα της την προετοίμασαν κατά μοναδικό τρόπο ώστε να συνεχίσει το όραμά του για την επόμενη γενιά των ομογενών εστιατόρων.
Ευχαριστούμε τους αναγνώστες και διαφημιστές για την πολύχρονη αφοσίωση τους και τους καλούμε να συνεχίσουν αυτό το ταξίδι μαζί μας προς το λαμπρό μέλλον που ακτινοβολεί για τον κλάδο μας.
Φοιτητικά χρόνια, Αθήνα
Παιδική ηλικία, πρώτος στα δεξιά.
Μεταξύ φίλων, τρίτος από αριστερά.
Φαντάρος
Μοιραζόμαστε κάποιες αναμνήσεις και αφιερώματα στον Παναγιώτη Μακριά από δημοσιογράφους και συναδέλφους
Ο Παναγιώτης Μακριάς ήταν αυθεντικός. Ήταν ευγενικός στην ψυχή. Ήταν καλός γραφιάς. Ήταν ένας άνθρωπος στον οποίο ακόμη και οι αναπόφευκτες κάποιες αδυναμίες υποχωρούσαν μπροστά στην διαρκή του επιθυμία να είναι καλόγνωμος, συγκαταβατικός και με εύκολη τη συγνώμη. Ήταν δίκαιος, ήταν ακριβής στις υποχρεώσεις του και, όπως πρόσφατα συνέπεσε να ακούσω από άνθρωπο του ευρύτερου περιβάλλοντός του, «δεν θα βρεθεί κανένας άνθρωπος που να δούλεψε για τον Παναγιώτη Μακριά και να πει ότι δεν τον εξόφλησε έγκαιρα και στο ακέραιο». Παρέμενε ευθυτενής, αειθαλής και με απόλυτη πνευματική διαύγεια, που δεν τον εγκατέλειψε μέχρι και την ύστατη ώρα.
Χρήστος Μαλασπίνας
The Panhellenic Post
Είχα την τιμή και την χαρά να γνωρίσω τον Πάνο Μακριά προσωπικά καθώς και να συνεργασθώ μαζί του επαγγελματικά στον Εστιάτορα. Ήταν πάντοτε ένας σθεναρός υποστηρικτής της ελευθερίας του λόγου και συνέδραμε πάντοτε συναδέλφους στην Ελλάδα μεταξύ των οποίων και τον υποφαινόμενο που αντιμετώπιζαν διώξεις απο τις δυνάμεις του ολοκληρωτισμού. Ο ξαφνικός θάνατος του αποτελεί μια τεράστια απώλεια για όλους μας.
Τάκης Μίχας
Δημοσιογράφος
The Greek American food and hospitality industry lost one of their champions this year. Peter Makrias was a supporter, a pioneer and a friend to many. Over the past 20 years he was all these things to me and more. Always there, involved, and constantly pursuing his vision in keeping our restaurant community united. We are all going to miss you.
Peter Tsagarakis
Croton Colonial Diner, NY
He was truly a remarkable man in so many ways. He was definite about so many things, had so many interests and opinions… politics, music, America, Greece. He was a workaholic until the end. He truly went the way he wanted to go, doing what he wanted to do and being where he wanted to be. But despite his definite and sort of tough exterior, he was a gentleman. Dying during the Pascha season is a blessing. May his memory be eternal.
George Matsoukas
OCL Executive Director
Δημοσιογράφος «γαρ ανήρ πολλών αντάξιος άλλων». Με τη σίγηση της οξύγραφης πέννας του Παναγιώτη Μακριά, η ελληνοαμερικανική κοινότητα στερήθηκε της παρουσίας ενός «πρύτανη» της ομογενειακής δημοσιογραφίας, που αξίζει, σύμφωνα με τον Όμηρο, «όσο πολλοί άλλοι μαζί». Προσέφερε στα κοινά μέσα από το λειτούργημά του επί πολλές δεκαετίες. Ο λόγος του, πάντα τεκμηριωμένος και σταράτος, αναζητούσε σταθερά να προσφέρει ενημέρωση, ελέγχει τα κακώς κείμενα και προάγει τη διαφάνεια. Γι’ αυτό, άλλωστε, στα χρόνια που τον γνώριζα, επιζητούσε τον διάλογο. Ακόμη κι αν δεν συμφωνούσε με κάποιαν άποψη, ήθελε να την ερευνήσει και να της δώσει τόπο να εκφραστεί ουσιαστική πράξη δικαιοσύνης. Μαζί με την ανάπαυση της πάντα «ανήσυχης» γραφίδας του, ας τύχει και της αιωνίας αναπαύσεως, «ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται».
Christopher Tripoulas
Adjunct Ass. Professor, St John’s University
Παρασκευή 19 Απριλίου του 2019. Είναι η μέρα που τα ελληνικά γράμματα στην ξενιτιά λιγόστεψαν. Μια πένα σταμάτησε να γράφει. Ο Παναγιώτης Μακριάς, έφυγε από τη ζωή. Ένας άνθρωπος που είχε δώσει όλη του τη ζωή στην δημοσιογραφία. Ένας εκδότης που λάτρεψε το έργο του και του έδωσε ζωντάνια. Λίγους μήνες μετά το πρώτο τεύχος του ΕΣΤΙΑΤΩΡ συναντηθήκαμε και ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας. Οι πιο δύσκολες στιγμές μιας αρχής. Με γάλα τα προβλήματα στο ξεκίνημα. Τρομερά τα εμπόδια. Δύσκολος ο αγώνας. Ο Παναγιώτης Μακριάς δεν δίσταζε. Καταφέραμε και το στήσαμε το περιοδικό, το προχωρήσαμε, το μεγαλώσαμε και το παραδώσαμε στα άξια χέρια της νέας γενιάς. Δεκαπέντε χρόνια μαζί. Χρόνια που δεν ξεχνιούνται. Ζήσαμε όλες τις ανθρώπινες καταστάσεις μιας δύσκολης συνεργασίας και τα καταφέραμε. Ο χαμός του με λύγισε. Ένας άνθρωπος που δεν ξεχνιέται. Τον έβλεπα πάντοτε πλάϊ μου. Πιο πολύ σαν έναν μεγάλο, καλό, υπέροχο φίλο. Κάνω έναν σταυρό και παρακαλώ το Θεό να τον αναπαύσει. Το αξίζει.
Διονύσης Ε. Κονταρίνης
Συγγραφέας
Γνώρισα τον Πήτερ το 2001, από την επιστολή του «Τι συμβαίνει στους Έλληνες». Ένα ράπισμα της αλήθειας στην παραπληροφόρηση, την σύγχυση, την αχαριστία, το μίσος. “Η στάση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων την ώρα της ανείπωτης δοκιμασίας (τρομοκρατικό χτύπημα της 11/09/2001) μας πλήγωσε και μας εξέθεσε στους συμπολίτες μας. Τι απ έγινε η ευαισθησία, το φιλότιμο, η λεβεντιά των πατεράδων μας;’’ διερωτάτο, ως εάν ατένιζε τον καθένα μας ξεχωριστά στα μάτια. Κατά την μετέπειτα συνεργασία μας, διαπίστωσα ότι μοναδικός οδηγός του Πήτερ ήταν η αποκάλυψις της αλήθειας όσο οδυνηρή ή απεχθής μπορούσε ποτέ να γίνει, όσο κι αν “απαγορευμένα’’ θέματα λόγω πολιτικής ή άλλης “ορθότητος’’ θα μπορούσαν να τον ζημιώσουν. Η αντικειμενικότητα και το θάρρος με τα οποία την προσέγγιζε, ήταν ακλόνητα μέχρι το τέλος, όπως η αγάπη και η αφοσίωσις στην εργασία του. Υπήρξε ένα χρυσός φίλος. Ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Ένας σοφός και γενναίος δάσκαλος του διαλόγου. Πόσο θα μου λείψει η ευγενική, η πρόσχαρη, η ωφέλιμη φιλία του.
Κωνσταντίνος Γκούζιας
Αρθρογράφος-Ναυπηγός Μηχανολόγος
Ήταν τέλη της δεκαετίας του 1980 όταν γνώρισα τον Παναγιώτη Μακριά. Είχε ήδη φύγει από τον «ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ» και είχε αφοσιωθεί στο «Estiator». Με είχε εντυπωσιάσει η ηρεμία του, η προσοχή που έδειχνε όταν σε άκουγε, η συνέπεια λόγων και πράξεων που τον διέκρινε, η ειλικρίνεια του και τόσα άλλα… Στις αρχές Μαρτίου του 2010, με αφορμή την οικονομική κρίση που είχε ξε σπάσει στην Ελλάδα, είχα γράψει ένα άρθρο «Προτιμάτε με επιμονή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα: Η πιο απλή και πρακτική λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας!». Μερικές εβδομάδες αργότερα με πήρε στο τηλέφωνο και συζητήσαμε το θέμα. Μου είπε πως είχε ήδη προγραμματίσει, από τον Ιού νιο του 2010, μία καμπάνια με τίτλο «Αγοράζουμε Ελληνικά!» Αυτό ήταν. Το σύνθημα «Αγοράζουμε Ελληνικά!» που επινόησε ο Παναγιώτης Μακριάς ήταν καταπληκτικό. Σύντομο, περιεκτικό και εξαιρετικά αποτελεσματικό. Καλό σου ταξίδι στη γη των αγγέλων αγαπητέ Παναγιώτη και Καλή Αντάμωση όταν το προστάξει Εκείνος…
Λεωνίδας Κουμάκης
Νομικός, Συγγραφέας, Μέλος του International Hellenic Association (IHA)
Με τον αξέχαστο Παναγιώτη Μακριά γνωριστήκαμε, και σύντομα γίναμε φίλοι, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Την 1η Μαρτίου 2019 ήταν η τελευταία φορά που μιλήσαμε. Λίγο μετά μου έστειλε ένα μέιλ στο οποίο είναι αποτυπωμένη σε τρεις φράσεις η συγκινητική καλοσύνη και ανθρωπιά του. Η ενσυναίσθησή του όπως και η διανοητική εντιμότητά του. Θα θυμάμαι πάντα την ζέση, την παρρησία, την εγρήγορση και τη μαχητικότητα ενός τόσο ευγενούς ανθρώπου στην υπεράσπιση αρχών. Αγωνιστής της ελευθερίας του λόγου και του τύπου, αληθινά φιλελεύθερος. Σπάνιος άνθρωπος και τυχεροί όσοι είχαν την τύχη να βρίσκονται πολύ κοντά του.
Μανώλης Βασιλάκης,
Διευθυντής της Athens Review of Books
Έφυγε από τη ζωή ο εκδότης του ESTIATOR MAGAZINE, στη Νέα Υόρκη, Παναγιώτης Μακριάς. Ήταν ο εκδότης μου, αλλά και ο φίλος, ο καλός, για 12 χρόνια που συνεργαστήκαμε. Ταξιδέψαμε την Καραϊβική δεκάδες φορές, φάγαμε μαζί σε εκατοντάδες εστιατόρια σε πολλές Πολιτείες της Αμερικής, του Μεξικού και των νησιών της Καραϊβικής. Περάσαμε λύπες και χαρές μαζί, πανέμορφες και άσχημες στιγμές, μα μείναμε πάντα φίλοι μέχρι πριν μερικές μέρες που ήταν στο νοσοκομείο. Τα από καρδιάς συλλυπητήρια στα δύο του κορίτσια. Πάει να βρει την Κάθριν, την συμπαθέστατη και μοναδική σύζυγό του. Ας είναι ζωντανή η μνήμη του πάντα, σε μας που τον αγαπήσαμε και ο Θεός να τον αναπαύσει μετά των δικαίων και εκεί όπου …”ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος “.
Στέλιος Σχουρσίδης
Δημοσιογράφος
A good man is no longer among us. I was visiting a restaurant with a friend when I received an email from Ms. Vicky Tsavalias of Estiator magazine. The subject line read “Sad News”; the email stated that Mr. Makrias had died the day before. I was astonished. I know for certain that Mr. Makrias was a good man and I extend my sincere condolences to the entire Estiator family. As I write these lines, I am thinking about how someone can declare that another person is “good.” Some people say that in order to know about someone else you need to live with that person; others suggest that you need to travel for a long time with that person. For me, to really know someone, you need to do business with that person. And because I had done business with Mr. Makrias, I can tell you unequivocally that he was really a good man. In closing, please note that I have been writing for this magazine for many years. I found Mr. Makrias to be a man of his word and high integrity. He was fully dedicated to his mission, and the Estiator magazine is a true asset to the Greek American community. I am confident that the magazine will continue to be a great asset for all Greek Americans and his dream will live on. May God Bless his soul and his memory be eternal.
Peter J. Poulopoulos
Writer, Chicago News column
We are very much saddened by the passing of Peter Makrias. We went back a long way working together, first at the National Herald and later at the Greek-American Review and Estiator. We will miss him and will always remember his great writing, his professionalism, spirit and humanity.
Dimitris & Krina Ioannidis
Several years ago I was the recipient of an email, followed by a series of telephonic conversations with the now late Peter Makrias, whom I didn’t have the privilege to meet in his earlier career, but with whom I developed a deep and genuine friendship. Specifically, he was admiring of my writings, able to assess my desire to forge better Greco-Jewish relations, and supportive of our ongoing Petition of Conscience: Appeal to Correct History and Heal Hearts. He instantly understood that Greek anti-Semitism is traditional, alive for two millennia, and saw our initiative, endorsed by signatories in 10 nations so far, as a necessary but not sufficient step in establishing a better, collaborative cooperation between Greeks and Jews, and Greece and Israel. Writing in his excellent new publication, Estiator, I laid out the need for Greece to repudiate its singular (among Christian-European countries) NO vote in the UNGA, circa 11/29/47, against the birth of a Jewish State; then, issue an unambiguous apology to Israel and world Jewry. In recent months, our dialogue was interrupted, and I frantically tried to reach him for an explanation; finally, hearing from him to inform me of his indisposition, which I prayed would be short, and permit him to recover and eventually return to his previous vitality. Alas, I now know that the line connecting me to his Palm Beach, FL, home will be permanently silent. With his many friends, I join mourning his untimely departure from this world; may his memory be a source of inspiration and succor to family, and legions of friends, for years to come; and his sweet soul be bound in life eternal. Amen.
Prof. Asher J Matathias
St. John’s University
Κατά την ενδημία της ανθρώπινης τού της οντότητας, αυτό που ευδοκίμησε τελικά περισσότερο, ασύχαστο και ανάριο, αμόλυντο και ευγενικό, ήταν το υλικό αυτό της ψυχής που δικαιώθηκε τόσο στην ζωή όσο και στον θάνατο, με μια περίοπτη θέση στην μνήμη, που δικαίως τραβιέται στο άπειρο. Καλό ταξίδι κ. Πήτερ.
Βασιλική Τσαβαλιά
