«Δεν θα μου πεις εμένα τι θα κάνω με τη δουλειά μου…»

Posted by estiator at 13 September, at 06 : 38 AM Print

Η ΈΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΎΒΡΕΩΣ

Η ΛΕΞΗ ύβρις περιγράφεται στα λεξικά ως πράξη υπερβολικής υπερηφάνειας ή αλαζονείας και πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες, «οι οποίοι θεώρησαν την ύβριν ως επικίνδυνο προσωπικό ελάττωμα που μπορούσε να προκαλέσει την μήνιν των θεών».

«Στην αρχαία ελληνική τραγωδία, η ύβρις συχνά εμφανιζόταν ως μοιραίο ελάττωμα που προκαλούσε την πτώση του τραγικού πρωταγωνιστή», σύμφωνα με εξήγηση που παρατίθεται στο διαδίκτυο. «Συχνά, η αλαζονεία ωθούσε τον πρωταγωνιστή να προσπαθεί να ξεπεράσει τα όρια των ανθρωπίνων ορίων και να συμπεριφέρεται σαν θεός, οπότε αναπόφευκτα οι θεοί ταπείνωναν τον υβριστή κάνοντάς του μια σκληρή υπενθύμιση περί της θνητότητάς του.

Αντιθέτως, η αυτοπεποίθηση αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προσωπικά

γνωρίσματα που μπορεί να διαθέτει κανείς για να επιτύχει στο έργο του. Για να γίνεις ηγέτης, πρέπει πρώτα να πιστεύεις στον εαυτό σου και στις ικανότητές σου. Το προσωπικό και ακόμη και οι πελάτες σου έχουν μιαν ανομολόγητη ανάγκη να πιστεύουν σε σένα. Το μεν προσωπικό,

διότι η εκ μέρους τους εξασφάλιση του προς το ζην εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα με την οποία κάνεις την δουλειά σου και οι δε πελάτες σου, διότι, στο υποσυνείδητό τους, θέλουν να ταυτίζονται με έναν «πετυχημένο». Ο τρόπος που περπατάς, τα λόγια σου, ο τρόπος που ξοδεύεις χρήματα για την επιχείρηση, κ.ο.κ. εκπέμπουν μηνύματα στους συνεργάτες και πελάτες σου. Στέλνουν σήματα βάσει τα οποία αποφασίζουν αν θα σε εμπιστευτούν ή όχι και αν θα στηρίξουν τις προσπάθειές σου.

Όμως, όταν η πεποίθηση ξεπεράσει το μέτρο, τα αποτελέσματα ενίοτε γίνονται καταστροφικά.

Δεν εργαζόμουν πάντα σε εστιατόρια. Ξεκίνησα δουλεύοντας στα εστιατόρια και επέστρεψα στον χώρο αυτό διότι λατρεύω τον κλάδο. Όμως, στο μεταξύ, πέρασα οκτώ χρόνια ακολουθώντας μια διαφορετική επαγγελματική στα- διοδρομία, η οποία με οδήγησε σε μια εταιρεία νέων τεχνολογιών, όπου σημείωσα μια γρήγορη άνοδο στους βαθμούς της ιεραρχίας, φτάνοντας στη θέση του προσωπάρχη του διευθύνοντος συμβούλου. Οι λεπτομέρειες δεν είναι της παρούσης, όμως θέλω να πιστώσω στον διευθύνοντα σύμβουλο εκείνον ότι με δίδαξε πράγματα για την διοίκηση που ποτέ δεν θα μάθαινα, ούτε με τέσσερα

μεταπτυχιακά από το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ επάνω στην διοίκηση επιχειρήσεων. Είναι αυτοδημιούργητος (μεγάλωσε σε φτωχογειτονιά του Πειραιά στα χρόνια της Κατοχής) και η πεποίθηση που διέθετε τον βοήθησε να αναπτύξει τη μικρή επιχείριση του, η οποία ξεκίνησε με έδρα την αποθήκη του σπιτιού και έφτασε να εισαχθεί στο χρηματιστήριο και να κατέχει ηγετική θέση παγκοσμίως στον κλάδο της τεχνολογίας, με οκτώ εργοστάσια σε τρεις ηπείρους. Πάντα μού έλεγε ότι ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας του ήταν ότι πίστευε στον εαυτό του – τόσο πολύ, μάλιστα, που ισχυρίζεται ότι δεν έμεινε ούτε μια νύχτα ξάγρυπνος από στενοχώρια για το μέλλον της επιχείρησής του. Παράλληλα, όμως, μου επισήμανε ότι πάντα πρόσεχε «να μην πιστεύει τις μπαρούφες του». Λάτρης της ιστορίας, γνώριζε καλά τις παγίδες που συνοδεύουν την ύβριν και φρόντιζε ώστε η αυτοπεποίθηση του να μην ξεπερνά το μέτρο.

Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, με ποιόν τρόπο ένας εστιάτορας μπορεί να επιδείξει ύβριν και πώς μπορούμε να διορθωθούμε όταν η αυτοπεποίθησή μας φτάνει στα όρια της ύβρεως. Παραθέτω, παρακάτω, κάποιες ενδεικτικές νοοτροπίες που έχω παρατηρήσει…

«Δεν έχω να μάθω κάτι από κάποιονάλλον σεφ. Κάνω τη δουλειά αυτή για δεκαετίες». Όπως, όμως, λέει η παροιμία, «γηράσκω αεί διδασκόμενος». Το γεγονός ότι κάνεις μια δουλειά για δεκα-

ετίες σε συνδυασμό με τη νοοτροπία ότι δεν ενδιαφέρεσαι να μάθεις καινούργια πράγματα είναι συνταγή καταστροφής. Ο χώρος της εστίασης αλλάζει με ταχύτητα φωτός, παρακινούμενος από την υπερπληροφόρηση που υπάρχει στο διαδίκτυο και την ανακάλυψη ότι το καλύτερο χαρακτηριστικό των κοινωνικών μέσων είναι ότι μας επιτρέπουν να μοιραστούμε φωτογραφίες από το φαγητό που φάγαμε χθες βράδυ. Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ πιο συνεπαρμένος με το φαγητό όσο είναι σήμερα κι αν νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα αντί να υιοθετείς τις νέες τάσεις που μπορείς να μάθεις από κάποιον άλλον σεφ, τότε… προκαλείς τους θεούς. Συναντώ εστιάτορες που κάνουν ένα ακόμη πιο μοιραίο βήμα προς τον

γκρεμό – θεωρούν ότι είναι χάσιμο χρόνο να τρώνε σε άλλα εστιατόρια. Μια φορά, ο γιος ενός εστιάτορα έφτασε στο σημείο να μού πει ότι δεν τον ενδιαφέρει τι κάνουν τα άλλα εστιατόρια κι ότι θα έκανε ό,τι ήθελε ο ίδιος, χαράζοντας την δική του πορεία. (Ο πατέρας του έκτιζε ένα καινούριο εστιατόριο το οποίο θα ανήκε στην κατηγορία της υψηλής εστίασης και η οικογένεια έμπαινε σε αχαρτογράφητα ύδατα αφού είχαν ασχοληθεί επαγγελματικά με πιτσαρίες όλη τους τη ζωή.) Δεν είναι κακό να πρωτοτυπείς, αλλά ας μην ξεχνάμε, ότι η αγορά υπαγορεύει τις προτιμήσεις της στους επιχειρηματίες. Βγαίνοντας για φαγητό σε άλλα εστιατόρια, αποκτάς μια καλύτερη κατανόηση των τάσεων των φαγητών, του σχεδιασμού των χώρων εστίασης, της παροχής υπηρεσιών καθώς και της κατεύθυνσης στην οποία πηγαίνουν. Φυσικά, υπάρχουν κι οι πρωτοπόροι που δημιουργούν τις τάσεις μόνοι τους, αλλά το πιθανότερο είναι ότι η διστακτικότητα εκ μέρους ενός εστιάτορα να εντοπίσει και υιοθετήσει τις τάσεις που κυριαρχούν στον κλάδο να σχετίζεται με την επίδειξη…ύβρεως.

«Μα, έτσι δουλεύω εδώ και τριάντα χρόνια, και αν ψάχνεις για απόδειξη ότι η μέθοδός μου αποδίδει, δεν έχεις παρά να θαυμάσεις το μαρμαρένιο σπίτι μου»… Συγχαρητήρια, λοιπόν. Προφανώς, θα είσαι ένας πολύ καλός μαγαζάτορας για να μπορείς να κτίσεις τον προσωπικό σου Παρθενώνα στο προάστιο όπου ζεις. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Εάν έκτισες το μικρό «παλατάκι» σου προ εικοσαετίας, αναρωτήσου αν θα μπορούσες να τον κτίσεις έτσι και σήμερα. Η επιτυχία σου οφείλεται στο γεγονός ότι είσαι ένας καλός μαγαζάτορας που ξέρει την αγορά και εμπνέει το προσωπικό του ή επειδή έτυχε να βρεθείς στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή. Μην τρέφεις αυταπάτες. Αρκεί ένας μόνος ανταγωνιστής που καταλαβαίνει το σκεπτικό των πελατών καλύτερα από εσένα και μπορεί να προσελκύσει καλύτερους συνεργάτες για να σου πάρει την πελατεία.

ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ

Είχα μια συνομιλία με έναν αναγνώστη του «Εστιάτορα» προ ενός μηνός. Μου είπε ότι το ντάινερ του έκανε τρελές δουλειές για δεκαετίες, γεγονός που τον έκανε να συμπεριφέρεται με κάποια δόση αυταρέσκειας. Πίστευε ότι τα χρήματα θα έμπαιναν στο ταμείο του ασταμάτητα. Κάποια στιγμή, ακούστηκε ότι ένας πολύ καλός μαγαζάτορας θα άνοιγε ένα ολοκαίνουργιο ντάινερ λίγα μίλια πιο πέρα. Μπορούσε να μείνει με την αυταπάτη ότι οι πελάτες του θα παρέμειναν πιστοί σ’εκείνον. Μπορούσε να μείνει με την αυταπάτη ότι ο ανταγωνιστής του δεν θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά όσο καλά την κάνει εκείνος. Μπορούσε να μείνει με την αυταπάτη ότι βρισκόταν σε καλύτερη τοποθεσία ή ότι ο χώρος στάθμευσης πιο διέθετε ήταν πιο βολικός ή ότι η προσοχή του δεν θα ήταν αποσπασμένη με τη διοίκηση πολλαπλών ντάινερ, καθώς το νέο μαγαζί του ανταγωνιστή του ήταν ένα από τα τέσσερα που διέθετε υπό την ιδιοκτησία του. Κοντολογίς, μπορούσε να πιστέψει κι ο ίδιος τις «μπαρούφες» του αν ήθελε. Αντιθέτως, όμως, έκανε μιαν ειλικρινή αποτίμηση της κατάστασης, συγύρισε το κατάστημα, επανεκπαίδευσε το προσωπικό, επανασχεδίασε τον κατάλογο, επένδυσε στη διακόσμηση του εστιατορίου, φρόντισε να έχει περισσότερη επαφή με τους πελάτες και όταν άνοιξε το νέο κατάστημα, μπόρεσε και ανταγωνίστηκε επιτυχώς. Αν δεν άνοιγε μαγαζί ο ανταγωνιστής εκεί κοντά του, δεν θα προέβαινε σε δεκάδες αναβαθμίσεις που ουσιαστικά του αύξησαν την πελατεία.

Τώρα, ας κοιταχθεί ο καθένας στον καθρέφτη και αναρωτηθεί πώς θα αντιδρούσε μπροστά σε μια παρόμοια πρόκληση…. Επιδεικνύοντας πεποίθηση ή ύβριν;

Constantine N. Kolitsas is a restaurant consultant living in the New York tri-state area. His company, CNK Consulting, has helped numerous businesses improve their operations, develop their concepts, and increase profitability. For more information visit cnk-consulting.com or call 1-888-869-6068.

uncategorized