Η Σελίδα σας (Δεκέμβριος 2020)
Posted by estiator at 13 December, at 07 : 12 AM Print
SUNRISE IN EDMONDON | Photο: Harissios Vliagoftis (Clinician-scientist), Alberta, Canada
ΠΕΙΝΑΩ ΓΙΑΓΙΑ…
Είναι στιγμές, που στην αντίληψη των άλλων δείχνω πως ψευτίζω, πετάω ένα κινηματογράφο μπροστά και έτσι ζω, πεινασμένη. Σήμερα ήθελα την γιαγιά να μου φτιάξει κάτι να φάω… τι λες γιαγιά, θα επιστρέψουμε ποτέ στα χρόνια εκείνα; Ύστερα, έβγαινε το ζεστό ψωμί και ο παππούς έκοβε την άκρη και εσύ τον φώναζες… μα πριν πεθάνεις, εκείνον φώναζες πάλι, να επιστρέψετε έλεγες στα μέρη που ζήσατε. Σήμερα παππού έπεσα στον καναπέ και είπα να μην σηκωθώ, δεν έχω δύναμη ούτε να πεθάνω… αν μπορείς πετάξου μέχρι το καφενείο για καμιά σοκοφρέτα, η ζωή σήμερα δεν είναι έξω… και να ήθελα να γεράσω δεν μπορώ… είναι φύσης αδύνατον. Όταν θα πάμε για ύπνο, τα παιδιά θα πρέπει να είναι χορτάτα, στεγνά και να μην είναι στεναχωρημένα. Κάτι μου λέει πως σήμερα είναι Κυριακή. Και όπως πάντα, χμ… εξπρεσιονιστής, ακατάσχετα, ασύστολα, αμετανόητα. Δεν φορώ πρόσωπο σήμερα, δεν με νοιάζει τι θα σκεφθείς για μένα. Μην χτυπήσεις τον πόρτα μου, δεν ανοίγω σε κανέναν, δεν έχω φωνή για τίποτα… νιώθω μόνο το κάψιμο στο στομάχι, τα αλλά μέλη μου ανύπαρκτα, εξασθενισμένα. γιαγιά σήμερα που με ακούς, δεν μπορώ να σου μιλήσω…
Βασιλική
Φωτο: Βίκυ Τσαβαλιά 
Φωτο: Κώστας Καλογεράς 
Η ΓΕΦΥΡΑ| Φωτογραφία: Μαργαρίτα Παπανικολάου Ψηλόβραχος, αιτωλοακαρνανίας
ΑΔΕΣΠΟΤΕΣ ΜΕΡΕΣ
Κοιτώ την πόλη σα χαράξει το πρωί σημαδεμένη απ’ τα στενά και τους κανόνες με τα λουριά να κρέμονται στο κάθε της σκυλί και τ’ άγρια ζώα να υπακούνε στις ορμόνες.
Τα δάκρυα μου πέθαναν στη γη μια ξέρα έμεινε που χτίστηκαν στρατώνες για να μεθούν φαντάροι στη γιορτή της ματαιότητας π’ αλλάζει τους αιώνες.
Την ειρωνεία μου κρατώ για φυλαχτό να με φυλάει από φαντάσματα αστυνόμους πάντα οι αγέλες ψαχουλεύουν για τροχιές μα ‘γω στις φλέβες μου δε θέλω τροχονόμους.
Σα το αδέσποτο αργίες κυνηγώ που καταλήγουμε στων φίλων τα ποτήρια κουρσάροι οι δούλοι σ’ ανοιχτό ωκεανό και βασιλιάδες που τραβάνε χαρακίρια.
Κρασί της Θήρας τους συντρόφους να κερνώ λαβα να υπόσχονται οι επόμενοί μας μήνες και καρτερώ τη μέρα που θα δω αν είσαι αυτόφωτη ή λάμπεις στις βιτρίνες.
Ηλίας Μακρινός
Νέα Υόρκη
ΕΙΚΟΝΕΣ
Κόκκινα μέτωπα αρχαίων μονομάχων, μέσα στου δρόμου το θανατερό ιδρώτα και τη σκόνη απ’ τις γυμνές πατούσες.
Φως τυφλωμένο τ’ αλωνάρη, πάνω στους βράχους που ακουμπάν στη θάλασσα, τ’ απομεσήμερα του Νότου.
Πηχτή θολούρα στ’ ανοιξιάτικα ποτάμια κάτω απ’ τα ένδοξα γιοφύρια και τις μουσούδες των αλόγων.
Σάπιες, στα δασωμένα πλάγια οι καλύβες, χνάρια γεμάτα απ’ το κενό τ’ ανθρώπου και των σφαγμένων κοπαδιών.
Βρεγμένος άνεμος στα λασπωμένα βήματα, πίσω απ’ τ’ αλέτρι που σκουριάζει, δίπλα στα όνειρα.
Γεώργιος Δ. Τσαπρούνης
Αθήνα
Η καινούργια αυτή στήλη, θα φιλοξενεί δικά σας έργα τέχνης, ζωγραφική, φωτογραφίες, ποιήματα (δαχτυλογραφημένα) και εικαστικά. Παρακαλούμε αποστείλατε υλικό στο email μας estiator@estiator.com για την στήλη “Η ΣΕΛΙΔΑ ΣΑΣ”.
