Η Σελίδα σας (Ιανουάριος 2020)
Posted by estiator at 10 January, at 08 : 34 AM Print
ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΤΣΙΝΕΑ
Καλησπέρα…
Δεν με γνωρίζεις. Ούτε εγώ σε γνωρίζω. Δεν ξέρω το όνομα σου, εάν καπνίζεις κι αν ναι τι καπνό φουμάρεις… σε είδα καθώς περνούσες δίπλα μου στο μέτρο… περπάτησα πιο γρήγορα για να σε φτάσω… περπάτησες ακόμα πιο γρήγορα… βιαζόσουν! Κι εγώ βιαζόμουν αλλά εκείνη την ώρα το είχα ξεχάσει. Προσπάθησα να μπω στο ίδιο βαγόνι με εσένα. Έβλεπα την πλάτη σου και το πίσω μέρος τους κεφαλιού σου. Ξάφνου μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να βάλω τα δάχτυλα μου ανάμεσα στα μαλλιά σου και να σε σφίξω δυνατά στην αγκαλιά μου.
Είχε κόσμο όμως… πολύ κόσμο κι εγώ δεν ήμουν τόσο δυνατή ώστε να αρχίσω να τους πετώ όλους έναν-έναν από εκεί μέσα.
Νιώθω πολύ χαζή που κάθομαι και σου γράφω. Γράφω σε έναν άγνωστο αλλά θα ήθελα να με γνωρίσεις κι ίσως με την φαντασία μου σε γνωρίσω κι εγώ! Ελπίζω να σε ξανά δω… αλλά η πόλη αυτή είναι τεράστια… χάνεσαι… Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο μου γράμμα σε εσένα… ίσως σε ονομάσω Φιλοκτήτη… αρχαίος Έλληνας ήρωας… ίσως σε ονομάσω Όμπερον όπως το ξωτικό στο Όνειρο Θερινής νυκτός. Ακόμα δεν ξέρω πως… Ερωτεύτηκα ευθύς το βλέμμα σου. Μακάρι να μπορούσα να το περιγράψω με λόγια αυτό το φευγαλέο βλέμμα και μακάρι να μπορούσα να εξηγήσω την ζεστασιά και συνάμα την παγωνιά που μου άφησε. Στο υπόσχομαι ότι θα σου γράψω κι άλλα γράμματα. Σε φιλώ γλυκά Δουλτσινέα.
Υ.Γ. Ναι, σε ονόμασα Δον Κιχώτη ή μήπως πρέπει να σε αποκαλώ με το πραγματικό σου όνομα, Αλόνσο, ας αλλάξω λίγο την ροή της ιστορίας κι ας σε ψάχνω εγώ αγαπημένε μου Δον, προσπαθώντας να λύσω τα μάγια σου και δένοντας πιο πολύ τα δικά μου…
Αναστασία Θανασούλα
Συγγραφέας, Νέα Υόρκη
Η καινούργια αυτή στήλη, θα φιλοξενεί δικά σας έργα τέχνης, ζωγραφική, φωτογραφίες, ποιήματα (δαχτυλογραφημένα) και εικαστικά. Παρακαλούμε αποστείλατε υλικό στο email μας estiator@estiator.com για την στήλη “Η ΣΕΛΙΔΑ ΣΑΣ”.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΗΛΗΣ: ΒΙΚΥ ΤΣΑΒΑΛΙΑ
15 ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ
15 καλοκαίρια μάζευες κοχύλια από κάθε μας παραλία… τα έβαζες σε γυάλινα βάζα και στόλιζες με καλοκαίρια τους χειμώνες μας… συγύριζα σήμερα κι έσπασα τη μεγάλη γυάλινη κούπα που χες μέσα τα καλύτερά σου… γέμισε το σαλόνι μυρωδιές από αρμυρίκια και κέδρους….
Κι ήρθε η Αμοργός στο σπίτι μας κι η Τήνος κι η Σίφνος κι η Σέριφος, κι η Πάρος , κι η Σύρος, κι η Ικαρία κι η Λέσβος κι η Κρήτη κι η Μαρώνεια , γέμισε ο καναπές κολπίσκους κι άμμο…. Κι έτσι κατάλαβα γιατί τα απίθωνες στα πιο απίθανα μέρη του σπιτιού μας… Ετεροχρονισμένες αγκαλιές Εν απουσία… Πλήρη…
Φάνυ Πολέμη
Ηθοποιός Ραδιοφωνική Παραγωγός (Sin Radio)
Η ΝΕΡΑΙΔΟΣΥΡΜΗ
Σε βλέπω μες τους άστατους καθρέφτες της πρωινής νεροσυρμής· μορφή από λεύκας ασημόφυλλα και τρυγονιών ζευγαρωμένων ίσκιους.
Σ’ ακούω στ’ απαλοπερπάτημα τ’ ανέμου, παν’ από τη σιωπή των ερήμων μονοπατιών· τραγούδι από μακρινούς αυλούς κι ερωτικούς ψιθύρους.
Σε νοιώθω σαν του δάκρυου το κρυφοκύλημα, στα ξαναμμένα μάγουλα της προσευχής· ζεστής ανάσας αναρρίπισμα στο στήθος, ελπίδα στον ανήφορο της προσμονής.
Γ. Δ. Τσαπρούνης
Ποιητής – Αθήνα