Me too & Sexual Harassment in Restaurants / Σεξουαλική παρενόχληση στα εστιατόρια
Posted by estiator at 15 May, at 14 : 07 PM Print
In this month’s Estiator, we explore the issue of sexual harassment in the workplace and how the Me Too movement is impacting the restaurant industry. This is a topic that we could not ignore as data indicates that 90% of women experience “some form” of sexual harassment in the restaurant industry. These numbers and the headlines related to them are often inflammatory. What the data is not showing, however, is that not all sexual harassment is equal. In fact, the definition of sexual harassment in the workplace is very broad. In other words, there is no distinction in that figure between a manager that grabs a waitress’s crotch and a manager that doesn’t formally document a co-worker for cracking sexually-suggestive jokes. Indeed, one employee offering an innocent hug to another can be a concern and some employers are afraid to comment on the beauty in a sunset. In the eyes of the courts, all of this can be considered a form of sexual harassment (if said hug makes another employee feel “uncomfortable”). And in the eyes of the courts, each is subject to litigation.
Complicating matters further is the fact that employees (men or women) often initiate the type of behavior for which employers are later punished. And, of course, it’s seldom mentioned that “bad” behavior is sometimes invited. It seems the courts have forgotten that we are, in essence, sexual beings…
At the end of the day, however, the “degree” of the harassment doesn’t matter. Excuses that don’t have any bearing in a court of law should have no bearing on the culture a restaurant creates for its employees. Our industry needs to do a better job of policing itself so that restaurants are insulated from lawsuits and harmful press as well as from the ramifications that accusations can have on the personal lives of the accused (divorce and financial ruin, among them).
Στο Estiator αυτού του μήνα, ερευνούμε το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο εργασίας και πώς το κίνημα «Me Too» επηρεάζει την βιομηχανία της εστίασης. Ήταν ένα θέμα που δεν μπορούσαμε να παραβλέψουμε, καθώς οι πληροφορίες αποκαλύπτουν ότι το 90% των εργαζομένων γυναικών δέχονται «κάποιου είδους» σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο της εστίασης.
Τα στατιστικά αυτά και οι τίτλοι ειδήσεων που σχετίζονται μαζί τους είναι συχνά προκλητικά. Αυτό που οι πληροφορίες δεν φανερώνουν, όμως, είναι ότι δεν είναι όλες οι μορφές της σεξουαλικής παρενόχλησης ίδιες. Μάλιστα, ο ορισμός της σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο εργασίας είναι πολύ πλατύς. Με άλλα λόγια, οι στατιστικές αυτές δεν μας επιτρέπουν να διακρίνουμε ανάμεσα σε περιπτώσεις όπου, π.χ. ένας διευθυντής αγγίξει μια σερβιτόρα στην ευαίσθητη περιοχή της και ένας διευθυντής δεν προχωρήσει σε επίσημη αναφορά εναντίον συνεργάτη που κάνει πονηρά αστεία με σεξουαλικό περιεχόμενο. Μάλιστα, ένας υπάλληλος που αθώα αγκαλιάζει συνάδελφό του μπορεί να προκαλέσει προβληματισμό, ενώ κάποιοι εργοδότες φοβούνται να… αναφερθούν στην ομορφιά του ηλιοβασιλέματος προς αποφυγήν παρεξήγησης. Στα μάτια των δικαστηρίων, όλα τα παραπάνω ενδέχεται να αποτελούν μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης (εάν, λ.χ. το αγκάλιασμα κάνει κάποιον άλλο υπάλληλο να αισθάνεται «άβολα»). Και στα μάτια των δικαστηρίων, η κάθε περίπτωση αποτελεί δικάσιμη πράξη.
Αυτό που περιπλέκει την κατάσταση ακόμη περισσότερο είναι το γεγονός ότι οι υπάλληλοι (άνδρες ή γυναίκες) είναι συχνά εκείνοι που πρωτοξεκινούν τις πράξεις για τις οποίες ο εργοδότης θα τιμωρηθεί αργότερα. Και φυσικά, σπάνια αναφέρεται ότι οι «κακές» συμπεριφορές συχνά γίνονται κατόπιν προκλήσεως. Μοιάζει να έχουν ξεχάσει τα δικαστήρια ότι είμαστε, στην ουσία, σεξουαλικά όντα…
Στην τελευταία ανάλυση, όμως, ο «βαθμός» της παρενόχλησης δεν μετρά. Δικαιολογίες που δεν ισχύουν στο δικαστήριο δεν πρέπει να ισχύουν και στην κουλτούρα που καλλιεργεί ένα εστιατόριο για τους υπαλλήλους του. Ο χώρος μας πρέπει να κάνει καλύτερη δουλειά αυτοελέγχου ώστε τα εστιατόρια να προστατεύονται από αγωγές και αρνητικά δημοσιεύματα, καθώς και από τις επιπτώσεις που οι καταγγελίες μπορεί να επιφέρουν στις προσωπικές ζωές των κατηγορουμένων (διαζύγια και οικονομική καταστροφή, μεταξύ άλλων).
